Ka socijalizmu s ljudskim licem
Apstrakt: Komunistička partija preuzela je vlast u Jugoslaviji u punom skladu s načelima diktature proleterijata iznesenim u boljševičkim udžbenicima. U tom duhu, na koncu Drugog svetskog rata oformljena je država čiji je proklamovani cilj bio promena režima i uspostavljanje novog društvenog poretka. Prvi prioritet lidera socijalističke revolucije bio je uništenje okupacionih snaga i njihovih domaćih kolaboratora. Ukoliko je čvršći bio stisak Partije na vlasti, utoliko je zamašniji bio otpor njene unutrašnje opozicije, što se pokazalo naročito značajnim nakon raskida Beograda i Moskve 1948. godine. U početku, Titov režim reagovao je na kritike iz Moskve radikalizacijom staljinističkog modela eliminacije poslednjih ostataka “kapitalizma” u Jugoslaviji. Vremenom su, međutim, jugoslovenski ideolozi razvili novi tip socijalističkog sistema – takozvani Titoizam. Njegova osnovna odlika, proizašla iz kreativne opozicije Staljinu i Sovijetskom sistemu i usklađena sa novom ideologijom bila je radnička samouprava. Paradoksalno, režim je u praksi oprobao rad novog sistema na Golom Otoku i drugim “radnim kampovima” širom zemlje, gde su u cilju prevaspitavanja bili deportovani takozvani staljinisti.
Ključne reči: Informbiro, Goli Otok, nacistički kolaboratori, socijalistička revolucija, socijalizam s ljudskim licem, Titoizam, radničko samoupravljanje.