FEMINISTIČKO OPLEMENJIVANJE SOCIJALNE LITERATURE (od 30-ih godina do 50-ih godina 20. veka)
Apstrakt: Cilj ovoga rada je da ukaže da se razumevanje i vrednovanje pokreta socijalne literature ne mora primarno temeljiti na tumačenju „sukoba na književnoj ljevici“ (1928–1952), kako se u jugoslovenskoj književnoj istoriografiji čini(lo). Fokusiranjem pažnje na problem umetničke autonomije u kontekstu revolucije objašnjavan je samo jedan segment i aspekt tekstova književne levice, dok se čitavo polje stvaralaštva levih feminističkih autorki ostavljalo kako izvan interesovanja tako i ispod vrednosti. Proza i recepcija proze ovih autorki (Milka Žicina, Jelena Bilbija, Frida Filipović, Nadežda Ilić Tutunović, Mitra Mitrović itd.), dvostruka potlačenost pa tako i dvostruka emancipacija o kojoj žene/autorke govore i koju trpe/sprovode, razokriva postojanje još jedne revolucionarne transformacije unutar zajedničke revolucije u jugoslovenskom društvu, pa tako i još jednog književnog toka ili žanra jugoslovenske socijalne literature (angažovana odnosno revolucionarna ženska proza). Ukrštanjem naratološke analize sa postavkama teorija socijalne reprodukcije, rad nastoji da ispita kako su marksizam i feminizam bili postavljeni u narativnu sliku/viziju sveta datog književnog korpusa. U pogledu književnoistorijskih i književnoteorijskih klasifikacija, rad ispituje koliko uočavanje datog proznog korpusa menja postojeću sliku o književnoj levici, da li nameće potrebu za daljim proširenjem korpusa uključivanjem leve književnosti za decu, kao i kako sve to utiče na shvatanje kategorije vrednosti u književnosti.
Ključne reči: socijalna literatura, jugoslovenska književnost, feminizam, angažovana ženska proza, ženska revolucionarna proza