Muzika kao sredstvo samoreprezentacije ispitanika na antropološkom terenu
Apstrakt: Do sada je u etnološkoj i antropološkoj literaturi više puta pokazano da je muzika veoma značajna za proučavanje kulturnih identiteta, upravo zato što je njihov važan element. U ovom izlaganju, na osnovu delova intervjua koje sam sprovela na nekoliko različitih terena, želim da produbim opštu tezu da je uloga koju muzika ima u kreiranju identiteta poznata ne samo istraživačima, već i onima koji su istraživani, te samim tim da može biti svesno instrumentalizovana u reprezentacijske svrhe. Konkretno, radi se o tri kulturne (u prvom redu etničke) grupe: o grupi Slovakinja, o sprskoj porodici koja je izbegla iz Hrvatske i o grupi studenata sa Jamajke koji su bili na studentskom programu u Južnoj Karolini. Ono što je zajedničko ispitanicima iz ovih grupa jeste da su u predstavljanju sebe, umesto usmenih odgovora, koristili pesme i njihove tekstove iz onog muzičkog kontigenta koji smatraju da je proizašao iz njihove zajednice i za koje se očekivalo da će na moja pitanja odgovoriti podesnije od njihovih verbalnih odgovora. Cilj rada je da ispita da li se, kada je upotrebljena kao deo reprezentacijske strategije, ova vrsta izraza informanata može tumačiti analitičkim pojmom politike identiteta razmatranjem položaja antropologa i etnologa kao istraživača, u složenom procesu dekodiranja odgovora ispitanika i kao pasivnog učesnika u strategiji istraživanih.
Ključne reči: antropološki teren, samoreprezentacija, muzika, kulturni identitet, komunikacija