Životinje između Prirode i Kulture: priča o arheozoologiji
Apstrakt: Rad ima za cilj da kroz priču o arheozoologiji prikaže promene u percepciji prirode i kulture, percepciji životinja kao organizama koji u potpunosti pripadaju domenu prirode (za razliku od ljudi koji svoju prirodu ‘nadograđuju’ kulturom), kao i da prikaže kako su ovakve percepcije formirale arheozoološku disciplinu i uticale na njen položaj u okviru arheologije. Životinjski ostaci skoro po pravilu predstavljaju jedne od najčešćih nalaza na arheološkim nalazištima; međutim, pažnja koja im je pridavana u arheološkoj analizi i interpretciji je u velikoj meri zavisila od dominantnih paradigmi u nauci. Iako se na prvi pogled može činiti da su studije kulturnog konstruktivizma i pozitivistički naučni metod na kome počiva osteologija međusobno isključivi i nepomirljivi u savremenoj arheologiji, njihova integracija može pružiti kompletniju sliku o ulozi životinja u oblikovanju ljudskog doživljaja sveta, o značenjima koja se pridaju životinjama, kao i o samoj prirodi granica između ljudi i životinja u različitim kulturnim kontekstima.
Ključne reči: arheozoologija, dihotomija, priroda, kultura, životinje, životinjski ostaci